Τα θηλυκά ουσιαστικά που λήγουν σε -ος έχουν διατηρήσει στnν κλίση τους τύπους από παλαιότερες μορφές τnς ελληνικής γλώσσας (λόγια κλίση). Από αυτά άλλα τονίζονται στη λήγουσα (οξύτονα), άλλα στην παραλήγουσα (παροξύτονα) και άλλα στην προπαραλήγουσα (προπαροξύτονα) . Στα οξύτονα και στα παροξύτονα κατά την κλίση τους δε μετακινείται ο τόνος, δηλαδή σε όλες τις πτώσεις τονίζονται στnν ίδια συλλαβή:

π.χ. η κιβωτός → της κιβωτού, των κιβωτών, τις κιβωτούς
η οδός → της οδού, των οδών, τις οδούς
η ψήφος → της ψήφου, των ψήφων, τις ψήφους
η λεωφόρος → της λεωφόρου, των λεωφόρων, τις λεωφόρους.
Στα προπαροξύτονα όμως στη γενική του ενικού και στη γενική και στην
αιτιατική του πληθυντικού ο τόνος κατεβαίνει στην παραλήγουσα:
π.χ. n διάλεκτος → της διαλέκτου, των διαλέκτων, τις διαλέκτους
η πρόοδος → της προόδου, των προόδων, τις προόδους.